Het was het afscheidstournee van twee legendes wat betreft muziek. Thomas Acda en Paul de Munnik. Ik verheugde mij al het hele jaar op hun optreden. Met heel veel goede zin vertrok ik samen met mijn ouders en zus naar het theater van Maastricht. Zelf vindt ik dat een van de mooiste theaters. Al vanaf jongs af aan klinkt de muziek van de band door mijn oren. Thuis zingen we alle nummers voluit mee. Het was dan ook een gezellig gezinsuitje. Vanaf het moment dat de twee opkwamen tot aan het einde hebben we allemaal met volle tuigen genoten. Het was wel een beetje jammer dat ze alle bekende liedjes tot het einde bewaarde. Ik had het liever wat gevarieerder gezien. Er zat, zoals wel vaker bij een afscheidstournee, veel emotie in. Je zag de emotie op de gezichten bij beide mannen. Dat deed, ook als publiek zijnde, wat met je. Het verbaasde me hoeveel ze eigenlijk zelf kunnen en doen. Zo spelen ze buiten zingen ook drums, piano en gitaar. Wat een toptalenten. een avond om nooit meer te vergeten. Dat heeft mede er mee te maken dat het hoogstwaarschijnlijk ook hun aller laatste optreden samen was. Acda & de Munnik bestaat nu niet meer. Het is mooi om als fan mee te maken. Ze zijn hun fans dankbaar en dat is voelbaar. er werd onder het concert uitvoerig gesproken. Ook over de roddels die er waren rondom het stoppen van de band. Met een schone lijn hebben beide mannen het podium kunnen verlaten. Toch hoop ik ze ooit nog samen terug te zien, wat een toptalenten.